๑. พุทธพยากรณ์ของพระทีปังกร

ปฐมบทแห่งทูเรนิทาน
เรื่องราวอันยาวไกลของพระโพธิสัตว์ ก่อนจะได้เสวยพระชาติเป็นพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน

กาลครั้งหนึ่งนานนับประมาณมิได้ ในยุคแห่งพระพุทธเจ้าพระนามว่า “ทีปังกร” ขณะนั้นมีพราหมณ์ชาวเมืองอมรวดีนามว่า “สุเมธ” ออกบวชเป็นดาบสฤๅษี และมีนางพราหมณีนามว่า “สุมิตตรา”

ทั้งสองได้พบกันในระหว่างการตกแต่งถนนเพื่อเตรียมรับเสด็จพระทีปังกรพุทธเจ้า

เมื่อสุมิตตราเห็นสุเมธดาบส ก็บังเกิดจิตปฏิพัทธ์ นางมีดอกบัวอยู่ ๘ ดอก จึงแบ่งให้สุเมธ ๕ ดอก เพื่อใช้บูชาพระทีปังกร

ครั้นพระพุทธเจ้าเสด็จมา ถึงบริเวณหนึ่งมีแอ่งโคลนตมที่ยังถมไม่เสร็จ ทั้งสองได้กระทำการบูชาพระพุทธเจ้าด้วยศรัทธา สุเมธบูชาด้วยดอกบัว ๕ ดอกที่ได้รับมา จากนั้นจึงทอดกายลงนอนบนแอ่งโคลนนั้น เพื่อให้พระทีปังกรเสด็จผ่านโดยสะดวก

พระทีปังกรจึงทรงพยากรณ์ว่า สุเมธดาบสผู้นี้เป็นพระโพธิสัตว์แท้ จะได้บรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณในอนาคตกาล โดยจะเสวยชาติเป็นเจ้าชายสิทธัตถะ และตรัสรู้เป็น “พระโคตมพุทธเจ้า” องค์ปัจจุบัน

พระองค์ยังทรงพยากรณ์ถึงสุมิตตราพราหมณี ว่าจะเป็นผู้เกื้อหนุนพระโพธิสัตว์สืบไปในทุกภพชาติ และในชาติสุดท้ายจะเสวยชาติเป็น “พระนางยโสธรา”

---

พุทธพยากรณ์ของสุเมธดาบส (โดยย่อ)
จาก ขุททกนิกาย พุทธวงศ์ : สุเมธกถา

พระพุทธเจ้าพระนามว่าทีปังกร
ผู้ทรงรู้แจ้งโลก สมควรแก่เครื่องบูชา
ทรงประทับยืนอยู่เหนือเศียรของเรา แล้วตรัสว่า —

“เธอทั้งหลายจงดูชฎิลดาบสนี้
ผู้มีตบะแก่กล้าในกัปอันประมาณมิได้
จากกัปนี้ไป เขาจักเป็นพระพุทธเจ้าในโลก”

---

พุทธพยากรณ์ของสุมิตตราพราหมณี (โดยย่อ)
จาก ขุททกนิกาย อปทาน : ยโสธราเถริยาปทาน

ข้าแต่พระมหามุนี
ในกัปที่หาประมาณมิได้นับจากนี้ไป
พระทีปังกรพุทธเจ้าได้พยากรณ์กรรม
คือ ความซื่อตรงของหม่อมฉันไว้ว่า —

“ท่านฤาษีผู้เป็นใหญ่
อุบาสิกาผู้นี้จักมีจิตเสมอกัน
มีการกระทำเสมอกัน
มีปกติทำสิ่งทั้งหลายร่วมกัน
เป็นที่น่ารัก เพราะการกระทำเพื่อประโยชน์ของท่าน
จักอนุเคราะห์ท่าน บำเพ็ญบารมีเพื่อท่าน
ละกิเลสดังราชสีห์หลุดจากกรง
และจักบรรลุพระโพธิญาณร่วมกัน”