ภาพ Ashoka’s Queen (1910) เป็นภาพพระนางเวทิสาเทวี ประทับที่หน้าพระมหาสถูปสาญจี ซึ่งสร้างขึ้นโดย พระเจ้าอโศกมหาราช ผู้เป็นพระสวามีของพระนาง ภาพวาดต้นฉบับเป็น งานสะสมศิลปะหลวง ของพระราชวงศ์อังกฤษ ที่ปราสาทวินด์เซอร์ ผลงานของ ท่านอาจารย์อพนีนทรนาถ ฐากุร (Abanindranath Tagore 1871-1951) จิตรกร ชาวอินเดีย (เบงกอล) ผู้มีศักดิ์เป็นหลานของ คุรุเทพรพินทรนาถ ฐากุร

ภาพ Chandragupta’s Court ภาพศิลปะร่วมสมัย  ฉากราชสำนักของพระเจ้าจันทรคุปต์ ผู้ก่อตั้งจักรวรรดิเมารยะ ผู้เป็นพระบรมอัยกา(ปู่) ของพระเจ้าอโศก ปรากฎภาพพระอัครมเหสีชาวกรีกของพระเจ้าจันทรคุปต์ ผู้เป็นพระราชธิดาของพระเจ้าเซลลูคัส นิเคเตอร์  ราชทูตกรีกเมกัสเธเนส และ พราหมณาจารย์จาณักยะ ที่ปรึกษาส่วนพระองค์  ผลงานอสิต กุมาร ฮัลดาร์ (Asit Kumar Haldar) จิตรกร ชาวอินเดีย (เบงกอล) ผู้เป็นญาติห่างๆ ชั้นหลาน และผู้ช่วยของคุรุเทพรพินทรนาถ ฐากุร 

Kandahar Greek Edicts of Ashoka จารึกศิลา ฉบับที่ ๑๓ ที่กันดาฮาร์ อัฟกานิสถาน กล่าวถึงการทำสงครามที่แคว้นกลิงคะ (Καλίγγην) องพระเจ้าอโศกมหาราช บันทึกเป็นภาษากรีก และภาษาอราเมอิก ให้พวกหัวเมืองชายแดนด้านเหนือและตะวันตกได้ทราบถึงพระกรณียกิจของพระองค์

ภาพสลักหิน ฉากพระเจ้าอโศกและเหล่าพระมเหษี ที่พบในซากพระมหาสถูปกะนะคะนะหัลลิ (Kanaganahalli) รัฐกรณาฏกะ ทางตอนใต้ของประเทศอินเดีย 

ภาพศิลปะร่วมสมัย ระบุว่าเป็นพระเจ้าจันทรคุปต์ แต่น่าจะได้แบบจากภาพสลักหิน ฉากพระเจ้าอโศกและเหล่าพระมเหษี ที่พบในซากพระมหาสถูปกะนะคะนะหัลลิ ที่พบในลักษณะนี้อยู่หลายฉาก เทคนิคศิลปะจากคอมพิวเตอร์กราฟิกโดย Joan Francesc Oliveras Pallerols

สำเนา สุทรรศนะวินยวิภาษา หรือ สมันตปาสาทิกาฉบับพุทธศาสนาฝ่ายเหนือ จาก พระไตรปิฎกอักษรจีนจากแม่พิมพ์แกะไม้ ฉบับเกาหลี หมายเลข K.0937

ภูเขาเล็กๆ บ้านสาญจี ในเขตรายเซน หรือ เวทิสะคิรี ที่ตั้งมหาสถูปสาญจี 

ภาพร่างโครงสร้างโดยสันนิษฐานภายในพุทธสถาน ที่จัดทำปี 1900

ภาพร่างโครงสร้าง วัดหมายเลข 40 คาดว่าส่วนบนของอาคารเป็นโครงสร้างไม้

ภาพวาดสีน้ำพุทธสถานสาญจี ของเฟรดเดอริค ชาล์ส เมซี่ย์

แบบแปลนการบูรณะพุทธสถานสาญจี ของเซอร์จอห์น มาร์แชล

เมื่อพระเจ้าอโศกได้ราชสมบัติ พระนางเวทิสาเทวี ไม่ได้ขึ้นตามไปอยู่ด้วยกับพระสวามีและพระโอรสธิดา ที่กรุงปาฏลีบุตร แต่พระนางได้เลือกที่จะกลับมาอยู่ที่ เมืองเวทิสะ กับหมู่พระญาติตามเดิม โดยไม่ได้รับการอภิเษกขึ้นในตำแหน่งใดๆ ในราชสำนักในปาฏลีบุตรเลย

ข้อนี้มีความเห็นจากผู้รู้หลายทางเช่นว่า การพระนางเวทิสาเทวี เป็นเพียงแต่ลูกพ่อค้า ถึงจะเป็นเศรษฐีก็ เศรษฐีบ้านนอก คือ เมืองเวทิสะ ซึ่งอยู่ฐานะเมืองกิ่งของเมืองอุเชนนีเท่านั้น เป็นที่ยอมรับได้ยากในราชสำนัก หรือแม้แต่เหตุผล จากความพยายามของพระนางเวทิสาเทวี ที่จะเปลี่ยน อโศกราชกุมาร ให้มานับถือพุทธแต่ไม่สำเร็จ รวมถึงประเด็น การที่ไม่เห็นด้วยในการขึ้นไปช่วงชิงราชสมบัติ ที่พระเทวีตัดสินใจแยกทางกัน ข้อนี้มีความเห็นในหลายทัศนะครับ รวมถึงวรรณกรรมร่วมสมัยยุคปัจจุบัน เช่นในภาพยนต์ อาจให้เหตุผลว่าทรงไม่เห็นด้วยในการทำสงครามกลิงคะ

อถานุปุพฺเพน มาตุ นิวาสนฏฺฐานํ เวทิสนครนฺนาม สมฺปตฺโต ฯ

ครั้งนั้น พระเถระได้ไปถึงเมืองชื่อเวทิสนครอันเป็นสถานที่ประทับของพระมารดาโดยลำดับ.

อโสโก กิร กุมารกาเล ชนปทํ ลภิตฺวา อุชฺเชนึ คจฺฉนฺโต เวทิสนครํ ปตฺวา เวทิสเสฏฺฐิสฺส ธีตรํ อคฺคเหสิ ฯ

ได้ยินว่า พระเจ้าอโศกทรงได้ชนบท (ได้กินเมือง) ในเวลายังทรงพระเยาว์ เมื่อเสด็จไปกรุงอุชเชนี ผ่านเวทิสนคร ได้ทรงรับธิดาของเวทิสเศรษฐี (เป็นอัครมเหสี),

สา ตํทิวสเมว คพฺภํ คเหตฺวา อุชฺเชนิยํ มหินฺทกุมารํ วิชายิ ฯ กุมารสฺส จุทฺทสวสฺสกาเล ราชา อภิเสกํ ปาปุณิ ฯ

ในวันนั้นนั่นเอง พระนางก็ทรงครรภ์ แล้วได้ประสูติมหินทกุมาร ที่กรุงอุชเชนี. ในเวลาที่พระกุมารมีพระชนม์ได้ ๑๔ พรรษา พระราชาทรงได้รับการอภิเษกขึ้นครองราชย์.

สา ตสฺส มาตา เตน สมเยน ญาติฆเร วสติ ฯ เตน วุตฺตํ อนุปุพฺเพน มาตุ นิวาสนฏฺฐานํ เวทิสนครนฺนาม สมฺปตฺโตติ ฯ

สมัยนั้น พระนางที่เป็นมารดาของมหินทกุมารนั้น ก็ประทับอยู่ที่ตำหนักของพระประยูรญาติ เพราะเหตุนั้น ข้าพเจ้าจึงกล่าวไว้ว่า พระเถระได้ไปถึงเมืองชื่อเวทิสนคร อันเป็นสถานที่ประทับของพระมารดาโดยลำดับ.

สมฺปตฺตญฺจ ปน เถรํ ทิสฺวา เถรมาตา เทวี ปาเท สิรสา วนฺทิตฺวา ภิกฺขํ ทตฺวา เถรํ อตฺตนา กตํ เวทิสคิริมหาวิหารํ นาม อาโรเปสิ ฯ

ก็แล พระเทวีผู้เป็นพระมารดาของพระเถระ ทอดพระเนตรเห็นพระเถระผู้มาถึงแล้ว ก็ทรงไหว้เท้าทั้งสองด้วยเศียรเกล้า แล้วถวายภิกษาทรงมอบถวายวัดชื่อ เวทิสคิรีมหาวิหาร ที่ตนสร้างถวายพระเถระ.

การสมโภชน์พระมหาสถูปสาญจี จากหนังสือ Hutchinson’s story of the nations

รูปสลักหิน บนโตรณะประตูทางเข้าทางทิศใต้ของมหาสถูปสาญจีหมายเลข ๑ แสดงเป็นเรื่องราวการเสด็จไปเมืองรามคามของพระเจ้าอโศก

ภาพวาดของศิลปินชาวศรีลังกา Prasanna Weerakkody ภาพพระเจ้าอโศกทรงสร้างมหาสถูปที่เมืองเวทิสะอุทิศแก่พระมหินทะ ผู้เป็นราชโอรส และส่งพระมหินทะไปลังกา ภายหลังทรงส่งพระสังฆมิตตา พระราชธิดาไปสมทบพร้อมส่งหน่อต้นพระศรีมหาโพธิไปที่ลังกาถวายแด่ถวายแก่พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ นับว่าพระเถระพระเถรีสองพี่น้องนี้ เป็นผู้ประดิษฐานพระพุทธศาสนาในเกาะลังกา ซึ่งต่อมาเป็นศูนย์กลางการเผยแพร่พุทธศาสนาแบบเถรวาท

ภาพจิตรกรรมฝาฝนังวัดเกลาณียะราชมหาวิหาร(Kelaniya ) ในกรุงโคลัมโบ แสดงภาพพระมหินทเถระ พร้อมคณะโดยมีสุมนสามเณร พระนัดดา ผู้เป็นโอรสของพระสังฆมิตตา เป็นต้น เมื่อมาถึงเกาะลังกา ได้พำนักอยู่ที่เขามิสสกะบรรพต (เจติยบรรพต) อยู่นอกเมืองเมืองอนุราธปุระ ได้พบพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะเมื่อเสด็จออกล่าเนื้อ จากนั้นได้แสดงจูฬหัตถิปโทปมสูตร จนพระเจ้าเทวานัมปิยติสสะยินดีรับพระไตรสรณคมน์ 

เขามิสสกะบรรพต (เจติยบรรพต) หรือมหินตเล (หรือมิหินตเล) ตั้งชื่อตามพระมหินทเถระ ผู้ได้ชื่อว่านำพระพุทธศาสนาเข้ามาที่ศรีลังกาเป็นครั้งแรก

ภาพจิตรกรรมฝาฝนังวัดเบลลันวิละราชมหาวิหาร(Bellanwila) ในกรุงโคลัมโบ ภาพพระเจ้าอโศกส่งพระสังฆมิตตาพระราชธิดาลงเรือ ไปลังกาสมทบพระมหินทะ และสุมนสามเณร ซึ่งเป็นโอรสของพระสังฆมิตตาเอง เพื่อไปอุปสมบทภิกษุณี พร้อมส่งหน่อต้นพระศรีมหาโพธิไปที่ลังกา(ปัจจุบันยังยืนต้นอยู่นับเป็นต้นที่อายุมากที่สุดในปัจจุบัน) ถวายแก่พระเจ้าเทวานัมปิยติสสะ พระเจ้ากรุงอนุราธปุระ

พุทธสถาน สรู มารุ (सरू मारु : sarū māru) หรือ ปางกุราริอา (pāṅkurāriā) เป็นโบราณสถานในพุทธศาสนา มีซากพระสถูปวิหาร และหมู่ถ้ำ อยู่เมืองสีโหร (Sehore District) เขตโพปาล รัฐมัธยประเทศ อินเดีย ห่างจากหมู่พุทธสถานแห่งสาญจี ไปทางใต้ประมาณ 100 กม. พบจารึกของพระเจ้าอโศกมหาราช 2 หลัก ปัจจุบันชำรุดทรุดโทรมมาก

ศิลาจารึก ฉบับน้อย (Minor Rock Edict No.1)  ในพุทธสถาน สรู มารุ

พระราชปรารถแห่งปางกุราริอา (The Preamble at Pāṅkurāriā ) ในปัจจุบัน