#อันตรายิกธรรม หมายถึง #ธรรมอันกระทำอันตราย คือเป็นเหตุขัดขวางต่าง ๆ

ใช้ในบริบทต่างกัน เช่น การแสดงพระปาฏิโมกข์ ท่านถือว่า สัมปชานมุสาวาท การโกหกทั้งที่รู้ตัว เป็นธรรมอันกระทำอันตราย สำหรับการแสดงพระปาฏิโมกข์ คือหากภิกษุรู้ตัวว่ามีอาบัติแต่ไม่แสดงอาบัติ จะเป็นเหตุให้ภิกษุไม่มีความสำรวมระวังในศีล เป็นเหตุให้ต้องอาบัติใหญ่น้อยต่อไป

 

——————

ในการอุปสมบทก็มีธรรมอันกระทำอันตราย หรือ อันตรายิกธรรม คือข้อกำหนดการบวช เพราะถ้าหากละเมิดอาจสร้างความเดือดร้อนในแก่ตนเอง ผู้อื่น หรือคณะสงฆ์เองภายหลัง ดังนั้นในการบวช คณะสงฆ์จะถามอันตรายิกธรรมกับอุปสัมปทาเปกขะ (ผู้ประสงค์จะบวช) เมื่อทราบว่าไม่มีอันตรายิกธรรมดังกล่าว จึงจะอุปสมบทได้

——————

แต่ข้อกำหนดการคัดกรองในการบวชนั้นมีมากกว่าที่ปรากฏอยู่ในการถามอันตรายิกธรรม คือ บุคคลไม่ควรให้อุปสมบทอีก ๒๐ จำพวก และบุคคลไม่ควรให้บรรพชาอีก ๓๒ จำพวก ซึ่งในการถามอันตรายิกธรรมเพื่ออุปสมบทนั้น ในหลายนิกายก็จะนำข้อบัญญัติเหล่านี้ออกมาถามด้วย หรือเสริมรายละเอียดให้มากกว่าเดิม ทำให้รายละเอียดในแต่ละนิกายไม่เท่ากัน

 

 

การถามอันตรายิกธรรม ปรากฏในพระวินัยที่ยังคงเหลือมาถึงปัจจุบัน แบ่งกลุ่มตามความคล้ายคลึงกัน ๓ กลุ่ม ๖ นิกาย ดังนี้

——————

 

ในกลุ่มนี้มีการถามอันตรายิกธรรมอุปสมบทในลักษณะสั้นกระชับ โดยเถรวาทและธรรมคุปตวาท มีความคล้ายกันมาก ส่วนนิกายมหีศาสกวาท มีการถามถึงการบรรพชาในครั้งก่อนของผู้อุปสมบทโครงสร้างคล้ายกับนิกายสรรวาสติวาท แต่ยังคงความกระชับกว่า

——————

 

๒.๑ นิกายมหาสังฆิกวาท หรือ มหาสางฆิกะ เหลือเฉพาะในฉบับแปลภาษาจีน

สายนี้เป็นเป็นสายที่แยกกับสถวีรวาทในช่วงแรก ระบบการจัดพระวินัยจะต่างจากสายสถวีรวาท คือ มีส่วนที่บัญญัติสิกขาบท ที่เรียกว่าวิภังค์ เหมือนกัน แต่ไม่มีส่วนที่เรียกว่า ขันธกะ(วัสตุ หรือ สกันธกะ) แต่จะจัดเป็นหมวดใหม่ที่เรียกว่า มหาวัสตุ ประกีรณะกะ และอภิสมาจาริกะแทน ซึ่งบางหัวข้อต่างจากพระวินัยขันธกะ อยู่พอสมควร

และในส่วนการถามอันตรายิกธรรมนั้น จะมีคำถามที่มีรายละเอียดย่อยมากกว่า ที่น่าสนใจมีคำถามเรื่องการกบฏต่ออาณาจักร และการเลี้ยงดูบุตร

——————

 

สายนี้เป็นกลุ่มนิกายที่ถือตัวว่าเป็น พวกสถวีรวาท เป็นศัตรูโดยตรงกับกลุ่ม มหาสังฆิกะ เจริญเคียงคู่กันในแถบอินเดียเหนือแต่ในทางกลับกัน นักวิชาการตั้งข้อสังเกตว่า กลุ่มสรรวาสติวาทอาจได้รับอิทธิพลพวกกลุ่มมหาสังฆิกะ ซึ่งการปะทะสังสรรค์นี้อาจเกิดขึ้นแถบเมืองมถุรา ซึ่งทำให้มีพระวินัยบางส่วนไปคล้ายคลึงกับพวกมหาสังฆิกะ

ในการถามอันตรายิกธรรมนั้น ในกลุ่มนี้ มีความละเอียดแยกย่อยไปหลายข้อ โดยเฉพาะนิกายมูลสรรวาสติวาท จำแนกละเอียดเช่นเดียวกับนิกายมหาสังฆิกวาท เช่นมีเรื่องการกบฏต่ออาณาจักร และมีลักษณะพิเศษของสายนี้คือ จะมีการจำแนกทาส ออกเป็นประเภทต่างๆ ละเอียดกว่าสายอื่น ซึ่งอาจรวมความไปถึง ข้ารับใช้ที่ไม่มีอิสระในตัว แต่ไม่อยู่ในระดับที่เป็นทาส แต่เป็นที่น่าสังเกตว่า ในคัมภีร์มูลสรรวาสติวาทกรรมวากยะที่พระสมณะอี้จิง แปล กลับไม่มีการจำแนกลักษณะนี้ แต่ในฉบับสันสกฤต และทิเบตยังคงการจำแนกนี้ไว้

——————

ในการแปลครั้งนี้อาจมีข้อผิดพลาดอยู่โดยเฉพาะศัพท์เฉพาะเกี่ยวกับโรคต่าง ๆ อันเป็นศัพท์โบราณ บางคำพ้นกาลที่ใช้มาแล้ว ดังนั้นให้ถือว่า เป็นการกล่าวชื่อแต่พอสังเขป ในการแปลในครั้งนี้ หากมีการแปลผิดพลาดในส่วนใด ๆ ได้ขอผู้รู้จงโปรดแนะนำเพื่อเป็นประโยชน์ต่อไป

เนื้อหาการถามอันตรายิกธรรม ในแต่ละนิกาย มีเนื้อหาดังนี้

——————

 

——————

——————

แน่ะผู้มีชื่อนี้ เจ้าฟังนะ นี้เป็นกาลสัตย์ กาลจริงของเจ้า เราจะถามสิ่งที่เกิด สิ่งที่มี พึงบอกว่า “มี” ไม่มีก็พึงบอกว่า “ไม่มี” อาพาธเช่นนี้ของเจ้ามีอยู่หรือ คือ โรคเรื้อน โรคฝี โรคกลาก โรคมองคร่อ[1] โรคลมบ้าหมู

เจ้าเป็นมนุษย์หรือ เจ้าเป็นชายหรือ เจ้าเป็นไทหรือ เจ้าไม่มีหนี้หรือ เจ้าไม่ใช่ราชภัฏหรือ มารดาบิดา

อนุญาตเจ้าแล้วหรือ เจ้ามีอายุครบ ๒๐ ปีหรือ บาตรและจีวรของเจ้ามีครบแล้วหรือ เจ้าชื่ออะไร อุปัชฌาย์ของเจ้าชื่ออะไร

——————

 

 

นี่แน่ะกุลบุตรนี้ เธอจงฟังด้วยดี ! บัดนี้เป็นเวลาแห่งความซื่อตรง ถึงเวลาที่ต้องกล่าวความจริง ฯ บัดนี้เราจักถามคำถามกับเธอ ฯ เธอพึงตอบความจริงกับเรา ฯ

เธอมีชื่อว่าอะไร ? อุปัชฌาย์ของเธอคือใคร ? เธออายุครบ ๒๐ แล้วหรือยัง ?ไตรจีวร บาตรมีครบแล้ว ใช่หรือไม่ ? บิดามารดาอนุญาตเธอแล้ว ใช่หรือไม่ ?เธอไม่มีหนี้สิน ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นทาส ใช่หรือไม่ ?

เธอไม่ใช่เจ้าพนักงานของรัฐ ใช่หรือไม่ ? เธอเป็นบุรุษ ใช่หรือไม่ ?

โรคแห่งบุรุษเช่นนี้เธอป่วยอยู่หรือไม่ ? คือ โรคเรื้อน โรคฝีหนอง โรคเรื้อนขาว[1] โรคปอดต่างๆ โรคลมบ้าหมู เธอมีอาการเหล่านี้อยู่หรือไม่ ?

——————

——————

——————

แน่ะ ผู้ชื่อว่า.. เธอจงฟังด้วยดี ! ถึงเวลาที่ต้องกล่าวความจริง ฯ บัดนี้เราจักถามคำถามกับเธอ ฯ หากสิ่งใดจริงจงตอบจริง สิ่งใดไม่จริงจงตอบไม่จริง โรคของมนุษย์ลักษณะนี้เธอป่วยอยู่หรือไม่ ? โรคเรื้อน โรคเรื้อนขาว โรคฝีหนอง โรคปอดต่างๆ โรคลมบ้าหมู โรคริดสีดวงทวารเน่า โรคไข้มีเนื้องอก[1] โรคอ้วนเกิน เธอมีอาการเหล่านี้อยู่หรือไม่

หากตอบ ไม่มี พึงถามอีกว่า : เธอไม่เป็นหนี้คนอื่น ใช่หรือไม่ ? เธอไม่ใช่เจ้าพนักงานของรัฐ ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นทาส ใช่หรือไม่ ? เธอเป็นบุรุษ ใช่หรือไม่ ? เธอเป็นมนุษย์ ใช่หรือไม่ ? เธออายุครบ ๒๐ ใช่หรือไม่ ? เธอมีบาตรจีวร ใช่หรือไม่ ? อุปัชฌาย์ยอมรับแล้วหรือยัง ? เธอมีชื่อว่าอะไร ? อุปัชฌาย์มีชื่อว่าอะไร ?

เธอเคยบรรพชาแล้วหรือไม่ ? หากตอบว่า เคยบรรพชาแล้ว พึงถามว่า : การบรรพชาครั้งก่อนนั้น เธอรักษาสิกขาบทสมบูรณ์หมดจดดีแล้ว [2] หรือไม่ ?

บิดามารดาอนุญาตแล้วหรือไม่ ? มีความประสงค์จะอุปสมบทแล้วหรือไม่ ?

ซึ่งในท่ามกลางบริษัทนั้น ท่านจะถามเธอเช่นเดียวกันนี้ อีกครั้งหนึ่ง เธอก็พึงตอบด้วยความจริงอีกครั้งเช่นเดียวกัน

——————

——————

——————

นี่แน่ะกุลบุตรนี้ เธอจงฟังด้วยดี ! บัดนี้เป็นเวลาแห่งความซื่อตรง ถึงเวลาที่ต้องกล่าวความจริง ฯ ไม่ว่าในสวรรค์ทั้งปวง โลกแห่งเทวมาร พรหมทั้งหลาย สมณพราหมณ์ เทวดาทั้งหลาย มนุษย์โลก อสูร หากผู้ใดกล่าวคำไม่จริง กล่าวตลบตะแลงเพื่อการหลอกลวง ในพระตถาคตเจ้าผู้เป็นบุคคลที่ควรบูชา ผู้ตรัสรู้ชอบได้ด้วยพระองค์เอง และหลอกลวงในท่ามกลางสาวกสงฆ์ ในลักษณะเช่นนี้เป็นมหาบาปอันยิ่ง

บัดนี้จะถามเธอในท่ามกลางสงฆ์ สิ่งใดมีอยู่ จงตอบว่ามี สิ่งใดไม่มีอยู่ จงตอบว่าไม่มี

บิดามารดาอนุญาตแล้วหรือไม่ ?แสวงหาอุปัชฌาย์แล้วหรือยัง ? มีไตรจีวรและบาตรแล้วหรือไม่ ? เป็นบุตรชาย ใช่หรือไม่ ? อายุครบ ๒๐ แล้วหรือไม่ ? ไม่เป็นอมนุษย์ ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นชายผู้ไร้สมรรถภาพ [1] ใช่หรือไม่ ?

เธอชื่อว่าอะไร ? เธอตอบว่า มีชื่อว่า..(ชื่อตน)

อุปัชฌาย์ชื่อว่าอะไร ? เธอตอบว่า มีชื่อว่า..(ชื่ออุปัชฌาย์)

ไม่เคยประทุษร้ายต่อพรหมจรรย์ของนางภิกษุณี ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นโจรหรือมีความเป็นอยู่อย่างขโมย ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นเดียรถีย์กลับมา ใช่หรือไม่ [2] ? ไม่เป็นผู้บวชเอาเอง ใช่หรือไม่ [3] ? ไม่เคยฆ่าพ่อแม่ ใช่หรือไม่ ? ไม่เคยฆ่าพระอรหันต์ ใช่หรือไม่ ? ไม่เคยทำสังฆเภท ใช่หรือไม่ ? ไม่เคยทำให้พระพุทธเจ้าห้อพระโลหิต ใช่หรือไม่ ? (แม้พระพุทธเจ้าทรงปรินิพพานนานมาแล้ว ยังคงไว้เพราะมาในคัมภีร์แต่ดังเดิม)[4]

เธอเคยรับอุปสมบทแล้วหรือยัง ? หากตอบว่า เคย [ถามต่อว่า] ไม่เคยต้องอาบัติ ๔ [5] ใช่หรือไม่ ?

หากตอบว่า เคยต้องอาบัติ พึงกล่าวว่า ออกไป ! ไม่ควรให้อุปสมบท .หากตอบว่า ไม่เคยต้องอาบัติ จงถามต่อไปถึงอาบัติ ๑๓ [6] ว่ามีข้อใดข้อหนึ่งในกองอาบัตินี้ ที่เคยต้องอาบัติหรือไม่ ? หากตอบว่า เคยต้องอาบัติ [ถามต่อว่า] การอุปสมบทจะสำเร็จได้ ก็ต่อเมื่อกระทำอาบัตินี้ให้เป็นไปตามธรรมบัญญัติ เธอสามารถทำได้หรือไม่ ? หากตอบว่า สามารถทำได้ [ถามต่อว่า] ก่อนหน้านี้ได้บอกลาสิกขาแล้วหรือไม่ หากตอบว่า ลาแล้ว [*กลับไปคำถามหลัก *]

เธอไม่เป็นทาส ใช่หรือไม่ ? ไม่ต้องเลี้ยงบุตรผู้เป็นทารก ใช่หรือไม่ ? ไม่มีหนี้สิน ใช่หรือไม่ ? ไม่ใช่เป็นข้าราชการ ใช่หรือไม่ ? ไม่ใช่เป็นกบฏต่อราชสกุล [7] ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นบัณเฑาะก์[1] ใช่หรือไม่ ?

เธอไม่เป็นผู้มีอวัยวะเพศสองอย่าง ใช่หรือไม่ ? เธอเป็นบุรุษ ใช่หรือไม่ ?

เธอไม่มีอาการของบรรดาโรคต่างๆ อันได้แก่ โรคกลาก โรคหิด โรคผิวเหลืองไหม้ โรคเรื้อน โรคฝี โรคริดสีดวง อาการเรื้อรังยังไม่หายอันอย่าง ดีซ่าน โรคไข้ป่า [*หรือโรคไข้กลับ] ไอไม่หาย[*เกี่ยวกับโรคปอด] หรือทำให้อาการเหล่านี้หายขาดได้ อันได้แก่ โรคไข้เรื้อรัง ลมบ้าหมู บวมลม[*โรคเกาต์] บวมน้ำ ท้องมาน อาการเจ็บป่วยอันหลากหลายเช่นนี้ยังมีอยู่เหลืออยู่ในกายหรือไม่ ?

——————

——————

——————

——————

เธอผู้มีชื่อว่า…นี้ จงฟังด้วยดี บัดนี้เป็นเวลาแห่งความซื่อตรง ถึงเวลาที่ต้องกล่าวความจริง บัดนี้จะถามเธอในท่ามกลางสงฆ์ หากสิ่งใดจริงจงตอบจริง สิ่งใดไม่จริงจงตอบไม่จริง ฯ

เธอเป็นบุรุษ ใช่หรือไม่ ? อายุครบ ๒๐ หรือยัง ? ไม่เป็นทาส ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นบุคคลผู้ซึ่งมีส่วนแห่งข้าศึกศัตรู [1] ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นคนอันเขาได้มาด้วยซื้อขาย [2] ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นคนอันเขาได้มาด้วยการทุบตี ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นเจ้าพนักงานของรัฐ ใช่หรือไม่ ? ไม่ได้ก่อคดีความผิดอาญาแผ่นดิน ใช่หรือไม่ ?ไม่เคยก่อกบฏต่อราชสกุล ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นหนี้ผู้อื่น ใช่หรือไม่ ?

ด้วยโรคแห่งบุรุษเช่นนี้ ? คือ โรคเรื้อนต่างๆ โรคฝีหนองต่างๆ โรคเนื้อตายเน่า โรคเบาหวานเป็นแผลเรื้อรัง [*หลังสมัยซ่งชำระเป็น โรคปอดต่างๆ ] โรคลมบ้าหมู มีอาการป่วยเหล่านี้อยู่หรือไม่ ?

บิดามารดายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ? บิดามารดาอนุญาตแล้วหรือไม่ ?

ก่อนหน้านี้เคยเป็นภิกษุแล้วหรือไม่ ? หากเธอตอบว่า : เคย [ถามว่า] คราวนั้นศีลบริสุทธิ์หมดจดดีหรือไม่ ? [3] เมื่อเวลาบอกลาสิกขาไป ใจเธอยังอยู่ด้วยกับพระธรรมนี้ก่อนจะกลับมารับศีลหรือไม่[4]

มีไตรจีวรและบาตรแล้วหรือไม่ ?

เธอมีชื่อว่าอะไร ? อุปัชฌาย์ของเธอเป็นใคร ? พึงให้ตอบว่า ข้าพเจ้ามีชื่อว่า .[ชื่อดังนี้]. อุปัชฌาย์มีชื่อว่า..

แล้วตั้งญัตติแสดงแก่สงฆ์ว่า : มีข้อสอบถามใดที่ยังไม่ได้ถามหรือไม่ ? หากยังมีข้อที่ไม่ได้สอบถามก็จงถามอีก หากสอบถามหมดสิ้นแล้วขอท่านทั้งหลายจงเป็นผู้นิ่ง

——————

——————

——————

——————

นี่แน่ะผู้มีอายุ [1] ! เธอจงฟังให้ดี บัดนี้เป็นเวลาแห่งความซื่อตรง ถึงเวลาที่ต้องกล่าวความจริง เราจะถามเธอสักเล็กน้อย เธออย่าได้เกรงกลัวใดๆ หากมีจงกล่าวว่ามี หากไม่มีจงกล่าวไม่มี อย่ากล่าวคำโกหก

เธอเป็นบุรุษ หรือไม่ ? ตอบว่า ใช่

เธออายุครบ ๒๐ แล้วหรือยัง ? ตอบว่า ครบแล้ว

เธอมีไตรจีวรและบาตรครบแล้ว หรือไม่ ? ตอบว่า มีครบแล้ว

บิดามารดาเธอยังอยู่ หรือไม่ ? หากตอบว่า ท่านยังอยู่ [ถามต่อ] ท่านอนุญาตเธอบรรพชาแล้ว หรือไม่ ? ตอบว่า อนุญาตแล้ว แต่หากตอบว่า ท่านเสียชีวิตแล้ว ไม่จำเป็นต้องถามคำถามนี้

เธอไม่เป็นทาส ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นข้าราชการ ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นบุคคลลอบวางยาหรือทำร้าย[*คือการเป็นกบฏ] ต่อราชสกุล ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นโจร ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นบัณเฑาะก์ ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นผู้ประทุษร้าย[*คือการข่มขืน] ต่อนางภิกษุณี ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เคยฆ่าบิดา ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เคยฆ่ามารดา ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เคยฆ่าพระอรหันต์ ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เคยทำสังฆเภท ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เคยทำให้พระพุทธเจ้าห้อพระโลหิต ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นเดียรถีย์ ใช่หรือไม่ ? (หรือแม้เพียงแสดงตนว่าเป็นเดียรถีย์ก็ตาม) เธอไม่เป็นผู้เวียนกลับไปเป็นเดียรถีย์ ใช่หรือไม่ ? (ผู้ที่ก่อนหน้าเคยบวชแล้ว ลาสึกไปเป็นเดียรถีย์อีก ภายหลังกลับเข้ามาบวชอีก )

เธอไม่เป็นผู้ขโมยสังวาส [2] ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นนานาสังวาส ใช่หรือไม่ ? เธอไม่มีสังวาส ใช่หรือไม่ ? [3] (ถามโทษบุคคลที่เกิดขึ้นก่อนหน้า)

เธอไม่ใช่สัตว์ผู้นิรมิตกายได้ ใช่หรือไม่ ? เธอไม่เป็นหนี้สินผู้อื่นใช่หรือไม่ ? หากตอบว่า ยังมีอยู่ พึงถามต่อว่า เธอจักชดใช้หนี้สินหลังการอุปสมบทนี้ได้หรือไม่ หากตอบว่า ได้ นั้นเป็นการดี แต่หากตอบว่า ไม่ได้ นั้น เธอพึงถามผู้นั้น ให้เขายินยอมมาเสียก่อน

เธอเคยบรรพชามาก่อนหน้านี้หรือไม่ ? หากตอบว่า ไม่ นั้นเป็นการดี หากตอบว่า กระผมเคยบรรพชามาแล้ว ดังนี้ [ถามต่อว่า] เธอไม่เคยต้องอาบัติข้อใดข้อหนึ่งในปาราชิก ๔ หรือ และเมื่อเวลาที่เธอกลับไปเป็นคฤหัสถ์เธอได้ลาสิกขาด้วยดีแล้วใช่หรือไม่ ? หากตอบว่า เคยต้องอาบัติ ให้กล่าวว่า เธอจงออกไป หากตอบว่า ไม่เคย นั้นเป็นการดี

จากนั้นถามว่า เธอมีชื่อว่าอะไร ? กระผมมีชื่อว่า …

เธอมีอุปัชฌาย์ชื่อว่าอะไร ? ตอบว่า กระผมมีเหตุที่ต้องกล่าวถึงชื่อพระอุปัชฌาย์ พระอุปัชฌาย์มีชื่อว่า…

นอกจากนี้เธอจงฟังด้วยดี ! กายบุรุษของเธอมีโรคเช่นนี้ คือ โรคเรื้อน โรคคอพอก โรคกลากและหิด โรคเริม โรคผิวด่าง โรคอัมพาต โรคศีรษะล้าน โรคฝีกาฬ กลั้นปัสสาวะไม่อยู่ มีเนื้องอก บวมน้ำ ไอไม่หาย(เกี่ยวกับโรคปอด) โรคหอบหืด คอแห้ง ลมกาฬ ลมบ้าหมู ตัวซีดไม่มีเลือดฝาด สำลักสะอึกอาเจียนอยู่เนื่องๆ ริดสีดวงทวารต่างๆ หนองใน เท้าบวมโต อาเจียนเป็นเลือด โรคท้องร่วง ไข้หนัก ซี่โครงหัก กระดูกหัก บรรดาโรคไข้ป่า ลมเหลือง(ดีซ่าน) ไข้สันนิบาตประชุมกันตั้งแต่ ๓ โรค เป็นไข้อยู่เป็นนิตย์ โรคอันเกิดจากภูตผี หูหนวก ตาบอด ใบ้ ง่อยเปลี้ยพิการ แขนขาไม่มี เธอไม่เป็นโรคเช่นนี้ หรือไม่มีอากรเหล่านี้เหลืออยู่ใช่หรือไม่ ? ตอบว่า ไม่มีโรคท่าน

——————

โดยต้นฉบับสันสกฤต ของคัมภีร์นี้ พบ ๒ ฉบับ คือ ๑. ฉบับภิกษุกรรมวากยะ ที่พบในกิลกิต ปากีสถาน ๒.ฉบับอุปสัมปทาชญัปติ (ชำระโดยชินนันทะ) ที่พบที่ทิเบต ในที่นี้ใช้ ฉบับภิกษุกรรมวากยะ ที่พบในกิลกิต ปากีสถาน ฉบับชำระโดย อนิล บาเนอร์จี

——————

——————

ฟังนะ เธอผู้มีอายุ นี่เป็นเวลาเปิดเผยในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว นี่คือเวลาแห่งความสัตย์ และสิ่งที่เราถามจะถามเธอ เธออย่าได้เขินอาย สิ่งใดมีอยู่ ก็จงกล่าวขึ้นว่า มี และหากสิ่งใดไม่มีก็จงปฏิเสธว่าไม่มี

เธอเป็นบุรุษ หรือไม่ ? ประกอบด้วยบุรุษอินทรีย์ [*ร่างกาย จิตใจเป็นชาย] หรือไม่ ? อายุครบ ๒๐ ปีบริบูรณ์ แล้วหรือยัง ? เธอมีผ้าไตรจีวรและบาตรครบ แล้วหรือยัง ? มารดาบิดามีชีวิตอยู่ หรือไม่ ?มารดาบิดาอนุญาตแล้วหรือยัง ?

เธอไม่เป็นทาส ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นบุคคลที่ถูกจับลงเป็นกรรมกรถูกเฆี่ยนตี ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นบุคคลที่เขาเอามาค้ำประกัน ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นบุคคลที่ขายตัวเองหรือเอาตัวเองเป็นหลักประกัน ใช่หรือไม่ ?

ไม่เป็นบุคคลที่ได้มาจากการขาย ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นข้าราชการ ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นผู้ต้องด้วยราชอาญา ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นผู้ร่วมมือกันเป็นกบฎต่อพระราชา ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นกบฎต่อพระราชาด้วยตนหรือให้ผู้อื่นทำแทน ใช่หรือไม่ ?

เธอไม่เป็นโจรผู้มีชื่อ ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นชายผู้ไร้สมรรถภาพ ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นบัณเฑาะก์ ใช่หรือไม่ ?

ไม่เป็นผู้ประทุษร้ายต่อนางภิกษุณี ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นผู้ลักสังวาส ? ไม่เป็นนานาสังวาส ใช่หรือไม่ ?

ไม่เป็นผู้ฆ่าบิดา ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นผู้ฆ่ามารดา ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นผู้ฆ่าพระอรหันต์ ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นผู้ทำสังฆเภท ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นผู้ทำให้พระพุทธเจ้าห้อพระโลหิต ใช่หรือไม่ ?

ไม่เป็นนาค ใช่หรือไม่ ? ไม่เป็นปศุสัตว์ ใช่หรือไม่ ?

เธอเคยเป็นหนี้ผู้ใดหรือไม่ ไม่ว่าจะน้อยหรือมากก็ตาม เมื่อหลังการอุปสมทเธอจักคืนเขาได้หรือไม่ ?

เธอเคยบรรพชามาก่อนหน้านี้หรือไม่ ? ธรรมอันชื่อว่า ปาราชิกทั้ง ๔ ไม่ว่าข้อใดก็ตาม เธอเคยต้องอาบัติในข้อใดข้อหนึ่งหรือไม่ ก็เมื่อครั้นบรรพชาเธอประพฤติในพรหมจรรย์ด้วยดีอยู่หรือไม่ ?

เธอมีชื่อว่าอะไร ?

เธอมีอุปัชฌาย์ชื่อว่าอะไร ?

ฟังนะ เธอผู้มีอายุ อาการเจ็บป่วยทางกายที่มีปรากฎอยู่ในร่างกายของบุรุษ ลักษณะเช่นนี้มีอยู่หรือ อันได้แก่ โรคเรื้อน โรคคอพอก โรคหิด โรคกลากเกลื้อน โรคเริม โรคฝี โรคผื่นคันอย่างมาก โรคด่างขาว อหิวาตกโรค โรคเรื้อนกวาง โรคสะอึกไม่หาย โรคไข้ไม่หาย วัณโรค โรคไอไม่หาย โรคหอบหืด โรคปอดต่างๆ โรคลมบ้าหมู โรคฝีฝักบัว โรคหิวไม่หยุด โรคดีซ่าน โรคไขข้ออักเสบ(รูมาตอยด์) โรคเนื้องอก โรคโลหิตจาง โรคฝีคัณฑสูตร โรคริดสีดวงทวาร โรคอาเจียน โรคทางเดินปัสสาวะ โรคเท้าช้าง โรคอ่อนเพลียและเหนื่อยง่าย โรคไข้ร้อนเผากาย ปวดแสบปวดร้อนทรวงอกหรือซี่โครง กระดูกแตก โรคต่าง ๆ อันเป็นประจำทุก ๆ ๑ วัน ๒ วัน ๓ วัน ๔ วัน โรคไข้ที่เป็นอยู่เป็นนิตย์ โรคไข้ประหลาด โรคสันนิบาตอันประชุมกันหลายโรค อาการเจ็บป่วยทางกายเช่นนี้ หรือคล้ายกันนี้ มีปรากฎขึ้นในร่างกายของเธอ หรือไม่ ?

——————

หมายเหตุ : คำยากต่างๆ มีอธิบายไว้ในส่วนวินัยอื่นๆ ไว้หมดแล้ว สามารถย้อนอ่านได้ด้านบน

——————
อ้างอิงภาพ

https://www.putuo.org.cn/article/news/5454.shtml